Si臋gnij po optymizm!


Czy zdrowe my艣lenie mo偶e uzdrowi膰?
Czy optymizm mo偶e pom贸c zwalczy膰 chorob臋?
Czy skierowanie uwagi na pozytywne rzeczy mo偶e sprawi膰, 偶e b臋dzie nam 偶y艂o si臋 lepiej?

Psychiatra Martin E. P. Seligman w swoich badaniach wykaza艂, 偶e stany psychologiczne wp艂ywaj膮 na podatno艣膰 na przezi臋bienia. Seligman w ksi膮偶ce „Pe艂nia 偶ycia” pisze tak:
„Chcia艂bym, aby nauka potwierdzi艂a, 偶e ludzie maj膮cy ‘silniejsze’ uk艂ady odporno艣ciowe s膮 odporniejsi na choroby zaka藕ne, jednak nie jest to kwestia rozstrzygni臋ta. O dziwo jednak znacznie lepiej uda艂o si臋 rozstrzygn膮膰, jak stany psychologiczne wp艂ywaj膮 na podatno艣膰 na przezi臋bienia."


Nie da si臋 ukry膰, 偶e w dzisiejszych czasach OPTYMIZM to towar deficytowy, a rozw贸j osobisty zosta艂 zepchni臋ty na koniec kolejki ludzkich potrzeb. Wiadomo, 偶e... wszystko mo偶e by膰 rozwojem osobistym, ale aby z tego korzysta膰, trzeba mie膰 odpowiednie zasoby.
Na przyk艂ad pozna膰 i wprowadzi膰 w 偶ycie narz臋dzia i metody pracy, kt贸re pomog膮 nam rozwija膰 si臋 w po偶膮danym przez nas kierunku.
Dla tych, co chc膮 poprawi膰 swoje samopoczucie i zdrowie, przygotowa艂am

Kr贸tki Kurs Optymizmu 

- skondensowan膮 wiedz臋 nt. techniki emocjonalnej samopomocy, opartej na praktycznym narz臋dziu psychologii poznawczo-behawioralnej: Racjonalnej Terapii Zachowania (RTZ). 

Dlaczego nazwa艂am to Kursem Optymizmu? Bo kiedy pracujemy z w艂asnymi przekonaniami, zauwa偶amy, 偶e to nie rzeczy nas smuc膮, ale nasze przekonania o nich. Zdrowe my艣lenie, dobre samopoczucie i bycie aktywnym optymist膮 jest dost臋pne dla ka偶dego! 馃槈

19-stronicowy "Kr贸tki Kurs Optymizmu" zawiera wprowadzenie do metody RTZ, opis modelu, zasad pracy, 膰wiczenia do w艂asnej praktyki, wyja艣nienia.

RTZ koncentruje si臋 na faktach i skutecznie oddziela je od wielu interpretacji, jakich ka偶dy z nas dokonuje na co dzie艅. Poznanymi technikami mo偶na pracowa膰 ze sob膮, indywidualnie, grupowo, z doros艂ymi i z m艂odzie偶膮. 

Je艣li chcesz przekona膰 si臋, jak wzi膮膰 odpowiedzialno艣膰 za w艂asne uczucia, zyska膰 spok贸j, swobod臋, rado艣膰 偶ycia, a przede wszystkim zdrowie, skorzystaj z kursu.

Napisz 馃憠 offmatka@gmail.com

馃憞

O psychologii choroby, wp艂ywie emocji na choroby zaka藕ne pisa艂am w: 
PSYCHOLOGIA CHOROBY ZAKA殴NEJ. CZY OPTYMIZM MO呕E URATOWA膯 LUDZKO艢膯? 

O psychoneuroimmunologii pisa艂am w: 
JELITA – U艢PIONY M脫ZG, PSYCHONEUROIMMUNOLOGIA I KAWA艁EK Z 呕YCIA 






Czytaj wi臋cej >

Moja edukacja domowa. Bo z dzie膰mi trzeba lubi膰 by膰.

 

Jeste艣my w ED trzeci rok. Edukacja domowa dziecka, sta艂a si臋 edukacj膮 ca艂ej rodziny. Przela艂a si臋 na m艂odsze dzieci i na nas. Ma tak istotny wp艂yw na funkcjonowanie ca艂ej rodziny, tak mocno kszta艂tuje jej to偶samo艣膰 i ka偶dego jej cz艂onka z osobna, 偶e role si臋 mieszaj膮, czasem to dziecko uczy rodzica. Wszyscy przechodz膮 transformacj臋
i okre艣laj膮 si臋 na nowo.
ED rozwija niesamowicie, podkre艣la kompetencje, obna偶a niedoci膮gni臋cia. 

Przede wszystkim wyzwala z presji pierwszego zawodu, okre艣lonej filozofii 偶ycia, my艣lenia tzw. szkolnego, przestawia klepki i pozwala pozna膰 siebie nawzajem z zupe艂nie innej strony. 

Od pocz膮tku nie chcia艂am by膰 nauczycielk膮 w艂asnego dziecka. Nie czuj臋 si臋 dobrze w tej roli. Nie mam potrzeby naucza膰, tego co nale偶y, kontrolowa膰 stan zrozumienia, sprawdza膰 i rozlicza膰. Czu艂am, 偶e mog臋 tylko wspiera膰,
a luz i wolno艣膰 w ED bardzo odpowiada艂 mojej hierarchii warto艣ci i temperamentowi. 

Sposob贸w i postrzegania ED jest tyle, ile rodzin. Nie ma uniwersalnych metod i sposob贸w na istnienie w ED.
Sk艂ada si臋 na to wiele czynnik贸w, takich jak: indywidualne potrzeby, mo偶liwo艣ci, organizacja 偶ycia codziennego, ilo艣膰 dzieci i ich wiek, sytuacja zawodowa.
Wszystko ma plusy i minusy, ED te偶. Z dzie膰mi trzeba lubi膰 by膰. Wcale nie trzeba robi膰 z nimi wymy艣lnych rzeczy i naucza膰 ich codziennie. Mo偶na ich wcale nie naucza膰! Ale w ED nie da si臋 nie budowa膰 z nimi relacji. Czyli tego, co stanowi dla mnie fundament rodziny. I arcywa偶ne s膮 dla mnie kompetencje osobiste i spo艂eczne moich dzieci. Bo ani poziom wiedzy szkolnej, ani IQ nie gwarantuj膮 偶yciowego sukcesu.
Ich mi艂o艣膰 w艂asna, poczucie warto艣ci, umiej臋tno艣膰 radzenia sobie w 偶yciu, krytyczne my艣lenie, samodzielno艣膰, indywidualizm, rozwi膮zywanie problem贸w, budowanie relacji, wzajemne zrozumienie.




Pami臋tam z czas贸w jeszcze szkolnych mojego dziecka, skupienie pedagog贸w na deficytach, brakach, niedoci膮gni臋ciach, wadach. Eksperci z poradni te偶 to lubi膮. Wywlekanie problem贸w i kreatywno艣膰 w wymy艣laniu kar. „Dzieciom nie wolno” to szlagier. Podci臋te skrzyd艂a c贸rki uda艂o si臋 sklei膰, a na po偶egnanie z systemem stwierdzi艂a „szko艂a nie poradzi艂a sobie ze mn膮”.


Codzienno艣膰 w ED to nie jest sam mi贸d. Kryzysy te偶 bywaj膮. Szczeg贸lnie zm臋czenie, nadmiar obowi膮zk贸w, dezorganizacja. Trudno艣ci indywidualne dziecka.
Ale swojej uwagi nie warto na to kierowa膰. Na mn贸stwo rzeczy nie mamy wp艂ywu. Lepiej skupi膰 艣wiadomo艣膰 na rado艣ci, jak膮 przynosi obcowanie z w艂asnymi dzie膰mi. Bo jest czas na rozmowy, na zabaw臋, na tworzenie, na bycie razem. Odpuszczanie to trudna umiej臋tno艣膰, ale jak偶e przydatna. 

W wychowywaniu dzieci kieruj臋 si臋 dwoma warto艣ciami. Empati膮 i intuicj膮. Kiedy jest trudniej nie my艣l臋 co zrobi膰 – skupiam si臋 na emocjach. Wsp贸艂odczuwanie pomaga mi zrozumie膰, oddali膰 si臋 od w艂asnych oczekiwa艅. Pomaga zaufa膰. 

A intuicja to wspania艂a rzecz, zawsze podszeptuje najlepsze rozwi膮zania. Kieruj膮c si臋 intuicj膮 przesta艂am cisn膮膰 dziecko do wymaganej nauki. Pu艣ci艂 stres i presja, zyskali艣my ch臋膰 na robienie rzeczy, kt贸re sprawiaj膮 nam przyjemno艣膰. Idziemy w艂asnym tempem, 偶yj膮c dniem dzisiejszym.  

Jutro wydaje si臋 by膰 takie pogodne...

Czytaj wi臋cej >

Gifted czy Asperger?


Mamy czasy diagnozowania, kwalifikowania pod tez臋, oceniania, orzecze艅, opinii i bada艅 naszych dzieci. Normy s膮 wy艣rubowane i ma艂o kt贸ry doros艂y si臋 na nie 艂apie, ale to przecie偶 normy dla dobra naszych dzieci, 偶eby im pomaga膰, 偶eby mog艂y si臋 prawid艂owo rozwija膰. Je艣li nie 艂api膮 si臋 na normy, ju偶 czeka terapia i ekspert, w ramach odskoczni od opresyjnego 艣rodowiska systemu edukacji.




Nie generalizuj臋, diagnozy te偶 s膮 potrzebne. Ale jako samodzielnie my艣l膮ca matka, kt贸ra styka艂a si臋
z powierzchownym, nieobiektywnym, krytycznym os膮dem otoczenia, w tym tzw.specjalist贸w od dzieci, oraz widz膮c, jak 艂atwo przylepia si臋 艂atki innym dzieciom, zd膮偶y艂am wyrobi膰 sobie w艂asne zdanie. 

Mamy czasy, kiedy skupiamy si臋 na dzieciach tak bardzo, jak nawet w po艂owie nie skupiamy si臋 na sobie samych. Chc膮c zaspokoi膰 wszystkie potrzeby dzieci, te rzeczywiste i te, kt贸re nam si臋 wydaje, 偶e ich potrzebami s膮, przestajemy zajmowa膰 si臋 sob膮 - 藕r贸d艂em realnych wzorc贸w. Chcemy dzieci naprawia膰, ze sob膮 nie robi膮c nic.
I tak oto wp臋dzili艣my dzieci w kozi r贸g - dzieci musz膮 spe艂nia膰 oczekiwania otoczenia i nasze, s膮 bombardowane sprzecznymi wzorcami (pomagaj/b膮d藕 dobry/dziel si臋 vs b膮d藕 najlepszy/wygrywaj/tylko ty si臋 liczysz), s膮 wystawiane na nieustann膮 ocen臋, maj膮 si臋 dostosowa膰 ale by膰 wybitne, maj膮 by膰 pos艂uszne i asertywne jednocze艣nie, maj膮 by膰 podr臋cznikowo sprawne, rozwini臋te wed艂ug akademickich norm. 

Rodzic, kt贸ry widzi, 偶e z dzieckiem "co艣 jest nie tak" (albo s艂yszy to od innych) szuka informacji w internetach a nast臋pnie leci do ekspert贸w, kt贸rych lista ro艣nie i wcale nie mam na my艣li nazwisk tylko tzw.tytu艂y. Tytu艂owani eksperci, o kt贸rych istnieniu kilka lat temu nikt nie s艂ysza艂, okazuj膮 si臋 niezb臋dni na drodze naszego rodzicielstwa (niezb臋dni nam ale i czasem dzieciom).
Zdarza si臋, 偶e ich teorie si臋 wykluczaj膮. Albo, 偶e szukaj膮 potwierdzenia pod tez臋 skrupulatnie opisanego przez rodzica i podanego im pod nos problemu (kt贸rego nie zobacz膮 u dziecka przez 30 minut b臋d膮c z nim sam na sam). Wypisane w elaboracie diagnozy mo偶na z 艂atwo艣ci膮 dopasowa膰 do wi臋kszo艣ci, nikt z nas nie jest homogeniczny. Jeste艣my zagubieni w oceanie wskaz贸wek, zalece艅, niezrozumia艂ych sformu艂owa艅, dziwnie brzmi膮cych termin贸w. Stajemy si臋 zagubieni i labilni emocjonalnie, jak to dziecko w gabinecie.

No bez wujka googla i fejsbukowych grup wsparcia si臋 nie obejdzie.

Wiem, 偶e jest druga strona medalu. Wiem, 偶e s膮 dobrzy specjali艣ci i skuteczne terapie.  Ale dziecko to nie jest zbi贸r ustandaryzowanych, stereotypowych cech, a je艣li rodzic ma potrzeb臋 dookre艣lenia dziecka to niech idzie do specjalisty po diagnoz臋, wtedy, kiedy uzdolnie艅 nie wida膰 a trudno艣ci przerastaj膮 ich w codziennym 偶yciu. Dlaczego wtedy? 呕eby nie zderzy膰 si臋 ze 艣cian膮 polskich standard贸w kategoryzacji dzieci (uczni贸w). Polski system nie ma pomys艂u na zdolne dzieci.
Publikacje naukowe pokazuj膮 nam o wiele szersz膮 perspektyw臋 problemu.
Np. na stronie ameryka艅skiej Davidson Institute znajdziemy wyja艣nienie r贸偶nic mi臋dzy uzdolnieniami
a zespo艂em Aspergera
(tekst z 2009!), dlaczego w Polsce jeste艣my tak daleko w tyle z t膮 fachow膮 wiedz膮?

Zdolne dziecko z trudno艣ciami, dziecko gifted, dziecko podw贸jnie wyj膮tkowe 2E, dziecko z asynchroni膮 rozwojow膮, ponad przeci臋tnie zdolne z rozpoznaniem ASD, IS, SPD, ADHD, ADD, Hyperfocus... 

GADC to klinicznie opracowane narz臋dzie - lista kontrolna dzieci臋cych uzdolnie艅 vs. zaburze艅 Aspergera, kt贸ra ma pom贸c nauczycielom, ekspertom i rodzicom okre艣li膰, czy:
nieodpowiednie, nieelastyczne lub nierealne 艣rodowisko edukacyjne przyczynia si臋 do niezwyk艂ego lub niew艂a艣ciwego zachowania dziecka, ma wskaza膰, kt贸re dzia艂ania, te dla zdolnych czy te z zespo艂em Aspergera b臋d膮 najbardziej odpowiednie i pomog膮, a nie zaszkodz膮. 





Publikacja i bibligrafia: https://www.davidsongifted.org/search-database/entry/a10900

Czytaj wi臋cej >

Automi艂o艣膰. I nie opuszcz臋 si臋 a偶 do 艣mierci.

 

Z perspektywy 40 lat 偶ycia mam taki wniosek, 偶e najbardziej istotn膮 spraw膮 w 偶yciu, od kt贸rej w艂a艣ciwie wszystko si臋 zaczyna – to, jak wygl膮da nasz zwi膮zek, relacje, praca, w og贸le 偶ycie – jest relacja ze sob膮 samym. Tu – w naszym wewn臋trznym 艣wiecie, wszystko zaczyna si臋 i ko艅czy.

Mi艂o艣膰 do siebie – wy艣wiechtane, patetyczne, narcystyczne? Banalne i infantylne?
A mo偶e to rozwi膮zanie problem贸w, szyfr do udanego 偶ycia, do zdrowia i pogody ducha?

Zacz臋艂am orientowa膰 si臋 w tym, kiedy urodzi艂am pierwsze dziecko. To ono da艂o mi szko艂臋 偶ycia i pokaza艂o, 偶e macierzy艅stwo to mi艂o艣膰 do dziecka, ale te偶 do siebie. Daje dow贸d, czy i jak potrafimy o siebie zadba膰. I uczy艂am si臋 tej mi艂o艣ci. Mi艂o艣ci w艂asnej. Pojmowa艂am j膮, rozumia艂am. Ale poczu艂am nieco p贸藕niej. Co innego jest co艣 rozumie膰, a co艣 poczu膰. To jak z tym, 偶e s膮 rzeczy na kt贸re nie mamy wp艂ywu. Mo偶emy to rozumie膰, ale dopiero kiedy to poczujemy i odpu艣cimy, da nam to spok贸j. Podobnie jest z mi艂o艣ci膮 w艂asn膮.

Spo艂ecze艅stwo buduje nasz膮 wiar臋 w siebie na bazie naszej skuteczno艣ci. I potem My-matki warto艣ciujemy, jak bardzo jeste艣my skuteczne w wype艂nianiu codziennych obowi膮zk贸w, plan贸w, cel贸w, w podo艂aniu wyzwaniom i codziennemu wychowaniu dzieci. Potem i my budujemy nasze poczucie warto艣ci na bazie skuteczno艣ci (pami臋tajmy o r贸偶nicy pomi臋dzy wiar膮 w siebie, a poczuciem w艂asnej warto艣ci). W poczuciu mi艂o艣ci do siebie ju偶 nie musisz sprosta膰 niczyim oczekiwaniom. A szczeg贸lnie w艂asnym. 

Mi艂o艣膰 do siebie to uwa偶no艣膰 na siebie. Nieocenianie. Pr贸ba zrozumienia. Nie oczekiwanie jednak, 偶e si臋 zrozumie. To wyrozumia艂o艣膰. To ochrona i troska.

To dbanie o siebie. O form臋, kondycj臋, cia艂o, o zdrowie psychiczne, higien臋 cia艂a i ducha. Jestem niewierz膮ca jednak prowadz臋 bogate 偶ycie duchowe. Medytuj臋, pami臋tam o wdzi臋czno艣ci, piel臋gnuj臋 wsp贸艂odczuwanie i wra偶liwo艣膰, kt贸rych mam w nadmiarze. 
Staram si臋 by膰 dla siebie 偶yczliwa. Okazuj膮c sobie 偶yczliwo艣膰, przestajesz wymaga膰. Jest Ci mi艂o, 偶e po prostu jeste艣. Jako warto艣膰 sama w sobie. Bez por贸wnywania si臋.

Opiekuj膮c si臋 sob膮 odcinam si臋 od zaj臋膰, kt贸re mnie m臋cz膮; ludzi, kt贸rzy mi szkodz膮, substancji, kt贸re mnie truj膮 i miejsc, w kt贸re mi nie s艂u偶膮.

Mi艂o艣膰 w艂asna to poczucie, 偶e jest ci dobrze tam, gdzie jeste艣. 呕e nie musisz czego艣 mie膰 i gdzie艣 by膰, 偶eby by艂o ci ze sob膮 dobrze. To akceptacja, kt贸ra daje spok贸j. Co by si臋 z Tob膮 nie dzia艂o, jakie emocje i stany by si臋 nie pojawi艂y, przyjmujesz to. 
Mi艂o艣膰 do siebie tworzy poczucie w艂asnej warto艣ci.

Kiedy pojawia si臋 u mnie pod艂y nastr贸j czy niepok贸j, pr贸buje to zmieni膰. Kiedy nie wychodzi, odpuszczam sobie. Regeneracja to s艂owo-klucz. Mo偶e potrzebuje odpocz膮膰, mo偶e si臋 wy偶y膰. Nie musz臋 tego rozumie膰. Nie musz臋 od siebie wymaga膰. Nie musz臋 wszystkiego wiedzie膰, wszystko umie膰, wszystkiego pami臋ta膰 i wszystko ogarnia膰. Nie por贸wnuj臋 si臋 do innych, jestem warto艣ci膮 sam膮 w sobie.



Czy chcia艂(a)by艣 by膰 tak przez kogo艣 traktowany? Z trosk膮, akceptacj膮, zrozumieniem? Kt贸偶 by nie chcia艂. Podaruj sobie to, co chcia艂by艣 dosta膰. Nie oczekuj, 偶eby kto艣 ci to da艂. Najpierw zajmij si臋 sob膮.

Mi艂o艣膰 do siebie to najwi臋kszy potencja艂, jaki mo偶esz pom贸c wykszta艂ci膰 swoim dzieciom.




Czytaj wi臋cej >

Dwie rzeczy kt贸rych nie kupisz ale mo偶esz mie膰


S膮 rzeczy, kt贸rych nie dostaniesz w genach, nie kupisz ani kt贸rych nie nauczy ci臋 szko艂a.
Ale mo偶esz je w sobie rozwin膮膰.





Nie ma jedynych najlepszych uniwersalnych metod ani na wychowanie ani na rozw贸j osobisty.

Ludzie s膮 r贸偶ni. Spokojni i 偶ywio艂owi. Otwarci albo zamkni臋ci. Konkretni albo chaotyczni. Wsp贸艂pracuj膮cy albo nonkonformi艣ci. Maj膮 te偶 r贸偶ne style 偶ycia. Samotniczy, rodzinny, aktywny, bierny, od karierowicza poprzez podr贸偶nika do pani domu.

Ludzie czyli doro艣li i dzieci - ka偶dy inny, z tego powodu wyj膮tkowy i niepowtarzalny, cho膰 czasem to pow贸d niewystarczaj膮cy, usilnie chcemy 偶eby mia艂 talenty, osi膮gni臋cia, wybitne zdolno艣ci po偶膮dane wed艂ug jaki艣 ranking贸w i czyi艣 oczekiwa艅. Budujemy poczucie warto艣ci na podstawie  stara艅. Jak bardzo postarali艣my wywi膮za膰 si臋 z cel贸w, zada艅, projekt贸w – tym jeste艣my lepsi, warto艣ciowsi. 

Mamy za du偶o informacji. Mamy gotowce metodyczne na wychowywanie, zale偶y co jest aktualnie na topie. Oryginalne jest to, co zosta艂o urobione pod czyje艣 potrzeby.  Oryginalny musi by膰 skonkretyzowany, odgrywa膰 jak膮艣 rol臋.

Na kszta艂cenie jest ci艣nienie, musi by膰 sprecyzowane i konsekwentne.

Na leczenie - s艂uchamy albo lekarza albo Zi臋by, siebie nigdy. Jak si臋 odchudzamy to D膮browsk膮, jak 膰wiczymy to Chodakowsk膮.

Ogl膮damy filmy na YT, czytamy opiniotw贸rcze blogi. S艂uchamy innych i pod膮偶amy za trendami. Tym samym chc膮c by膰 innymi, stajemy si臋 podobnym do siebie t艂umem.

Zatracamy albo wcale nie u偶ywamy dw贸ch najwspanialszych rzeczy / cech, kt贸rych nie da si臋 kupi膰, ale da si臋 wykszta艂ci膰. Za darmo ;)

My艣lenie Krytyczne 

Polski system edukacji nie wykszta艂ca krytycznego, samodzielnego i tw贸rczego my艣lenia. 

Szko艂a nie uczy krytycznej analizy przyswajanej informacji, wyci膮gania samodzielnych wniosk贸w i czytania ze zrozumieniem. Szko艂a uczy odtw贸rczego podej艣cia do informacji i wiernego odtwarzania tekstu. S膮dz臋, 偶e my艣lenie krytyczne to ceniona i poszukiwana kompetencja w 偶yciu.

Je艣li nie chcesz sp臋dzi膰 偶ycia na pr贸bach daremnego dotarcia do miejsca, gdzie niebosk艂on styka si臋 z ziemi膮 lub na poszukiwaniu dowod贸w na zwi膮zek Kubricka z 艂adowaniem na ksi臋偶ycu, ucz si臋 sztuki krytycznego my艣lenia. Umiej臋tno艣膰 ta jest wyj膮tkowo cenna, bowiem mo偶e uchroni膰 przed 艂apaniem si臋 na lep r贸偶norakich g艂upot, kt贸rych mn贸stwo pleni si臋 w otaczaj膮cym nas 艣wiecie.

Jak nauczy膰 tego swoje dziecko (i przy okazji odszkolni膰 siebie)? Niech zadaje pytania i szuka odpowiedzi.  Niech m贸wi, to co my艣li, a nie to, co inni oczekuj膮. Niech szuka w艂asnych rozwi膮za艅, daje swoje propozycje. Niech ocenia dowody, rozpoznaje argumenty.

Pyta o polityk臋, o zdrowie spo艂eczne? Nie rzucaj hase艂, niech samo znajdzie.
Refleksja nad tym, co mu si臋 przydarza? Analiza tego co my艣li i czuje? Niech tworzy w艂asn膮 interpretacj臋. Niech b臋dzie wnikliwe. Niech uczy si臋 rozumie膰, 偶e mo偶e by膰 inaczej, ni偶 podpowiadaj膮 mu emocje.

Niech trenuje przedstawianie w艂asnego punktu widzenia, nawet je艣li ma to ciebie kosztowa膰 wezwanie na dywanik szkolny;)


Intuicja

Jej te偶 nie ucz膮 w szkole.

Potocznie nazywana wewn臋trznym g艂osem, przeczuciem, sz贸stym zmys艂em, b艂yskiem my艣li, niezrozumia艂ym racjonalnie rozumieniem zjawisk czy przewidywaniem przysz艂o艣ci. Albo prekognicj膮. Czym艣 co jest sprzeczne z g艂osem rozs膮dku. 

Portugalski profesor neurologii behawioralnej Ant贸nio Rosa Dam谩sio zbada艂 i opisa艂 zjawisko intuicji w ksi膮偶ce „B艂膮d Kartezjusza. Emocje, rozum i ludzki m贸zg”. Potwierdzi艂 naukowo, 偶e intuicja istnieje. Badacz twierdzi, 偶e jeste艣my wspierani przez emocjonalne sygna艂y z naszego cia艂a, kt贸rych nie powinni艣my lekcewa偶y膰 i to jest w艂a艣nie intuicja: „Pami臋tajmy, 偶e de facto nigdy nie jeste艣my sami w podejmowaniu decyzji – partneruje nam zawsze intuicja. Od nas zale偶y, czy uznamy ten sygna艂 za pomocny, czy nie”.

Intuicja rodzica prowadzi za potrzebami dziecka. Ale zamiast ws艂ucha膰 si臋 w jego potrzeby wolimy s艂ycha膰 obcych specjalist贸w. Oni poka偶膮 nam braki, niedoci膮gni臋cia, nieprawid艂owo艣ci, deficyty. Szufladki opinii zostan膮 zape艂nione definicjami. Mamy przekonanie, 偶e inni si臋 znaj膮, a nam brak kompetencji. Nie pytamy, bo boimy si臋 o艣mieszenia. 

Intuicja pomaga odczuwa膰 intencje ludzi i odnajdowa膰 s艂uszne dla nas rozwi膮zania. Im wi臋cej mamy po艂膮czenia z w艂asnymi emocjami, tym mocniej odczuwamy intuicj臋. „Je艣li matka odczytuje sygna艂y p艂yn膮ce z pod艣wiadomo艣ci, z emocji, uwa偶a je za cenne, ws艂uchuje si臋 w nie, to najprawdopodobniej jej dzieci b臋d膮 dzia艂a艂y w podobny spos贸b” - twierdzi Dam谩sio.

Z kolei „aby rozwin膮膰 intuicj臋, musisz pozna膰 si臋 lepiej i w pe艂ni siebie zaakceptowa膰” – pisze ameryka艅ska psychoterapeutka i pedagog Cate Howell w swojej ksi膮偶ce pt.”Intuicja. Uwolnij jej si艂臋”. Proponuje siedmiostopniowy program rozwijania intuicji i u偶ywania jej do ulepszania codziennego 偶ycia, w tym medytacj臋, empati臋, kreatywno艣膰, pozytywne nastawienie, s艂uchanie siebie i w艂asnego cia艂a. 

Praktykuj臋, popieram i polecam! 







Czytaj wi臋cej >

Pan Demia czyli masowa produkcja 偶yciowych fajt艂ap


"Wygl膮da na to, 偶e to nie sam wirus jest dla nas du偶ym zagro偶eniem, ale nasz styl 偶ycia." pisze na swoim fejsie Aga Maci膮g. Boimy si臋 wirusa, ale co zrobili艣my, 偶eby poprawi膰 stan naszego zdrowia i samopoczucie? Chlejemy, 偶remy byle co, palimy, nie ruszamy si臋 i prowadzimy niechlujne 偶ycie emocjonalne. 
Czy powinni艣my si臋 ba膰 samych siebie? A mo偶e tego, co robimy dzieciom...




Terapeuci J.E.Young i J.S.Klosko, pisali o schematach my艣lenia i funkcjonowania jako autodestrukcyjnych wzorc贸w osobowo艣ciowych - pu艂apek 偶yciowych. Jednym z nich jest schemat podatno艣ci na zagro偶enie i zranienia. Podstawowym uczuciem towarzysz膮cym temu schematowi jest l臋k. Ryzyko niebezpiecze艅stwa jakie mo偶e ci臋 spotka膰 ro艣nie i ro艣nie, za to minimalizuje si臋 zdolno艣膰 do radzenia sobie. 

Jak to si臋 dzieje? 
Pu艂apki 偶yciowe to wzorce, kt贸re powstaj膮 w okresie dzieci艅stwa i wywieraj膮 wp艂yw na ca艂e 偶ycie. Determinuj膮 spos贸b w jaki my艣limy, czujemy i zachowujemy si臋. 
Je艣li dorastasz w osamotnieniu i poczuciu emocjonalnego opuszczenia, w doros艂ym 偶yciu odtwarzasz stan odizolowania. Je艣li dorastasz w poczuciu ci膮g艂ego zagro偶enia, w艣r贸d komunikat贸w, 偶e 艣wiat nie jest bezpiecznym miejscem, w doros艂ym 偶yciu nigdzie nie b臋dziesz czu艂 si臋 wystarczaj膮co bezpieczny i spokojny. Je艣li dorastasz w poczuciu w艂asnej bezwarto艣ciowo艣ci i "wybrakowania", w doros艂ym 偶yciu b臋dziesz przekonany, 偶e ka偶dy kto bli偶ej ci臋 pozna, nigdy ci臋 nie pokocha, i mimo spo艂ecznego uznania, ci膮gle b臋dziesz czu艂 si臋 niespe艂niony i niepotrzebny. Je艣li dorastasz, stawiaj膮c potrzeby innych ponad swoje, w doros艂ym 偶yciu nie b臋dziesz m贸g艂 zaspokoi膰 w艂asnych potrzeb - nawet nie b臋dziesz w stanie ich okre艣li膰. Kiedy dorastasz w poczuciu nieprzewidywalno艣ci, b臋dziesz za ni膮 pod膮偶a艂, dr臋cz膮c samego siebie.

Nadwra偶liwo艣膰 mo偶e dotyczy膰 zdrowia i choroby. 呕yjesz w przekonaniu, 偶e mo偶esz nosi膰 ci臋偶k膮 chorob臋. Albo, 偶e co艣 z艂ego ci si臋 przydarzy. Jeste艣 wra偶liwy na sygna艂y p艂yn膮ce z cia艂a, niekt贸re wywo艂uj膮 ataki paniki. Upa艂, zimno, wysoko, nisko, ruch itp. Jeste艣 czujny nieustannie. Nadmierny, nieadekwatny l臋k o swoje zdrowie sparali偶owa艂 twoje 偶ycie.
Nadwra偶liwo艣膰 mo偶e dotyczy膰 bezpiecze艅stwa twojego i najbli偶szych. Gdziekolwiek jeste艣, masz poczucie braku bezpiecze艅stwa. Nieproporcjonalne do realnego poziomu zagro偶enia. Nie ufasz nikomu, jeste艣 podejrzliwy. Obawiasz si臋 wyzwa艅, zwi膮zk贸w, podr贸偶y, zmian, chor贸b, napadu, wszystkiego... Z艂apany w te pu艂apk臋 偶yciow膮, 偶yjesz w nieustanym niepokoju i napi臋ciu. 

Kiedy by艂e艣 dzieckiem, Twoi opiekunowie byli nadopieku艅czy w przemocowy spos贸b, nadmiernie martwili si臋 o ciebie, powtarzali ci 偶e mo偶e spotka膰 ci臋 co艣 z艂ego. By艂e艣 otoczony nadmiern膮 i podszyt膮 l臋kiem opiek膮, wykluczony i odizolowany, z poczuciem zagro偶enia p艂yn膮cego z ka偶dej strony. Bo nie tylko rodzina ma wp艂yw na twoj膮 przysz艂o艣膰. Kszta艂tuje ci臋 te偶 艣rodowisko, komunikaty kt贸re s艂yszysz, obrazy kt贸re ogl膮dasz. 

Dziecko, aby dobrze si臋 rozwija膰, potrzebuje m.in. podstawowego bezpiecze艅stwa. Czy widok zamaskowanych ludzi, izolacja, zamkni臋te place zabaw, niestabilna sytuacja, zewsz膮d p艂yn膮ce ostrze偶enia o potencjalnym zagro偶eniu i ewentualnej chorobie to fundamenty do prawid艂owego rozwoju?

Do czego to prowadzi? Wieloletnie przewlek艂e problemy 偶yciowe. Depresje, nerwice, uzale偶nienia, kompulsje, obsesje, zaburzenia, nieumiej臋tno艣膰 zbudowania relacji. Jako艣膰 偶ycia du偶o ni偶sza, ni偶 by tego chcieli.
Dupy wo艂owe i 艣pi膮ce kr贸lewny.

Jaki b臋dzie 艣wiat naszych dzieci?



Terapia 偶yciowej pu艂apki jest opisana w ksi膮偶ce "PROGRAM ZMIANY SPOSOBU 呕YCIA" J.E.Young i J.S.Klosko,
kt贸r膮 bardzo polecam :)

Obraz enriquelopezgarre z Pixabay.   
Czytaj wi臋cej >

Copyright © Szablon wykonany przezBlonparia